دین آنلاین - 4 ماه پیش

علی الوردی باور داشت ایمان واقعی با موعظه واعظان ساخته نمی‌شود، بلکه در بستر عدالت و رفاه اجتماعی می‌روید. در تصویری نمادین، او با کلاه و کراوات—نماد پیوند سنت و نوگرایی—در برابر روحانی ایستاده که به سخنانش بی‌اعتناست؛ گویی تجسم عینی همان انتقادی است که الوردی به نهادهای دینی داشت: اگر می‌خواهید مردم بااخلاق باشند، شرایط زندگیشان را تغییر دهید، نه اینکه فقط از جهنم بترسانیدشان. اندیشه‌های او، از عراق تا ایران، طنین‌انداز شد و پرسشی بنیادین را به جا گذاشت: آیا دین باید در خدمت عدالت باشد، یا عدالت در گرو اطاعت کورکورانه از واعظان؟

آخرین اخبار

برچسب‌ها:   

ایمان

 | 

عدالت

 | 

واعظان

 | 

روایتی

 | 

نقدهای

 | 

ریشه‌ای

 | 

الوردی

 | 

منابع خبری