زمزمه‌های مخملین(۲)؛ روایتی از سکوت‌های معنوی و نیایش‌های حکیمانه

زمزمه‌های مخملین، روایتی از سکوت‌های معنوی و نیایش‌های حکیمانه در جهان پرآشوب امروز است. سروش دباغ در این اثر، با وام‌گیری از مولوی، شریعتی و سپهری، و نیز با تکیه بر تجربه‌های اگزیستانسیل خود، به ترسیم انواع نیایش و سکوت می‌پردازد: از نیایش عرفانی تا نیایش معنوی، از سکوت اخلاقی تا سکوتِ تماشاگرانه. او از رنج‌های امحاءپذیر و امحاءناپذیر می‌گوید، از طنز به مثابه سلاحی در برابر ملال هستی، و از هنر به عنوان محملی برای آشکارگی حقیقت. این متن، دعوتی است به تامل در بابِ زیستنِ آگاهانه، پذیرشِ رنج‌های ناگزیر، و جستجوی آرامش در میانِ تلاطم‌های روزگار. گویی دباغ می‌خواهد بپرسد: آیا می‌توان در جهانی که بنیاد عمرش بر باد است، به سکوتِ معنوی رسید و زمزمه‌های مخملینِ وجود را شنید؟

مطلب در سایت اصلی

آخرین اخبار