دین آنلاین - 18 روز پیش

علی عابدی شاهرودی، از متفکران معاصر حوزۀ قم، با تمایزی بنیادین میان «علم به مَن» و «علم به جُزمَن»، خوانشی نوین از علم حضوری ارائه می‌دهد که نتایجی مهم در هستی‌شناسی و معرفت‌شناسی به دنبال دارد. مجید زمانی در این مقاله با رویکردی تحلیلی-انتقادی، ابتدا به تبیین و صورت‌بندی سه استدلال محوری عابدی—هستی‌شناختی، زبانی و تصوری—می‌پردازد که بر اساس آنها علم به ذات خویش، بی‌صورت و این‌همان با وجود شخص دانسته می‌شود. در گام بعد، با ادامه سنت تعلیقه‌نویسی حوزوی، ملاحظاتی تکمیلی و نقادانه درباره این دیدگاه عرضه می‌گردد. هدف این پژوهش، که بخشی از کلان‌طرح «حکمت متعالیۀ تحلیلی» است، نه تنها معرفی آراء ابتکاری عابدی است، بلکه نشان دادن ظرفیت‌های پویا و متنوع فضای فکری حوزۀ قم در مسائل فلسفی است.

آخرین اخبار

برچسب‌ها:   

تبیینِ

 | 

عابدی

 | 

شاهرودی

 | 

حضوری

 | 

لوازمِ

 | 

مترتّب

 | 

منابع خبری